Kendimi zor günlerde hissettiğim zamanlarda içimdeki çıkmazdan şöyle çıkarım.Her sıkıntının üzerinden bir yıl geçer ve unutursun ..Sen unutmasan,mevsimler unutturur.. Mutlaka bir rüzgar eser kederinin üzerinden,bir kaç yaprak dökümü izleyeyim derken belki kar yağar belki yağmur sen böyle kahveni yudumlar aynı pencere önünden mevsimlere bakarken çiçek açmış bulursun erguvanları..Heh işte o zaman derim ki tamam artık bir yıl geçmiş..Bakalım ne kadar unutmuşum nekadarı düzelmiş..
Gururla bakarım ben işte böyle geçen bir yıla.Derslerimi almış bütün muhasebeleri yapmışımdır çünkü.2020’ye gelecek olursak nasıl bakacağını bilemiyor insan tabii ama pandemi,karantina,yasaklar ,deprem derken çoğumuzu işsiz güçsüz,çocukları okulsuz kimilerimizi öksüz belki arkadaşsız bıraktı..Değerleri anladığımız ,aklımızı başımıza aldığımız çokça şükretmeye yöneldiğimiz bir yıl da oldu kimilerimiz için.
Bana mesela bir evlat daha verdi.Pandeminin en yoğun olduğu zamanda bir karı,bir koca olarak gittiğimiz hastaneden bir de bebek alarak kucağımıza baya baya kimsesiz döndük evimize.Filizlendim ben ama yeniden doğdum.Bir çocuk doğururken bir ben daha doğdu içimde.
İşte bu yazı bu doğumun habercisidir.Sabrettiğim kendime dönüşümün,kor ateşlerde yürüyüşümün ,yine yeniden doğuşumun habercisidir.
Yani demem o ki hiç bir şey göründüğü kadar kötü olmayabilir.Kendini sev,sabret ,dinle..
Haydi 2020 sana da güle güle!