Ömrümden bir mevsim geçiyor..Saçlarını savurup geçiyor, sözlerini alıp geçiyor,kalbimi delip geçiyor..
Tüm ömrümü toplasam bir EyLüL etmiyor.
Ve bir sarı sonbahar insana kolay gelmiyor..
İlkbahar uyanışın müjdecisi derler,sonbahar hüznün gölgesi..
Sanmam!
Ben her eylül döküp yapraklarımı, arınır yeniden karışırım hayata..Dökülüp saçılmak,kendini yaprak misali savurmak gibisi var mı?
Sararıp solmadan ,bilebilir miyiz yeşilin değerini?
Sarardım,soldum..
Her dökülen yaprakta umuda tutundum.
Bir gün duama şunu ekledim..
Bir kızım olsun..
Saçları sonbahar sarısı,babadan miras gamzeleri..adı gibi Eylül’de gelir belki..ve geldi..Eylül bana hep güzellikler getirdi.
İstemeyi bildiğimizde ,ettiğimiz dualara önce kendimiz inandığımızda dilediklerimizin nasıl hayata karıştığını göreceğiz.
Geriye ufak telaşlar bırakıp, anda kaybolup sadece hayatı yaşamak kalacak..
Bu hayat her seferinde tazelenmeyi hak ediyor..Biz bunu hak ediyoruz.
Geçip gidenleri, kalbimizde yamalarla bizi baş başa bırakanları,giderken arkasına bile bakmayanları,gözlerimize bakarken kalbinde başkasını taşıyanları,ihaneti,adaletsizliği,kimsesizliği,hepsini ama hepsini bırakın bu eylülde..
Veresiye defterinin borcu ödenmez yakın gitsin.
Kaç iyilik o güzelim denizin serin sularına karıştı atın gitsin.
Bir istiridyenin kıymetli incisini sakladığı gibi koruyun kendinizi.Bir mevsimde saklanmak, yılın bir ayına böylesine tutulmak ,yaşama sımsıkı tutunmak değildir de nedir?
Tutunun…
Çünkü hayat şairin dediği gibi sunulmuş bir armağandır insana…
eylül-2021