Herkesin haklılığı kendince..ve her birimizin hayatında başrol olma hakkı var kanaatimce.
Sabırtaşlarımızın kıyıya vurdugu ,hayallerimizin kocaman bir balon olup suratımıza patladığı zamanların yanı sıra, adımlarımızın sıklaştığı, koşmaktan nefes nefese kaldığımız günlerimiz olmadı mı sanki?oldu pek tabii😉
Yüzümüze kapanan kapıları,yürünen dikenli yolları,etrafa saçıp durduğumuz boş şişeleri kenara bıraktığımız zamanlarda “elde kalıyor hayat! “ Bu hayatla ister yeni bir öykü yazar istersek yeni bir kahraman oluştururuz.
İşte öyküleştirdiğimiz bu hayatta yapılacak üç şey var.Kendini sevmek,kendini sevmek ve son olarak kendini sevmek..
Tahmin ediyorum ki kimsenin eleştirmediği kadar kendimizi eleştirip sonra bize güzel bir yol açması için büyülü kapılar bekliyoruz!!!Bir insan kendine bunu neden yapar? Zincirlerinden kurtulmak için önce kendini sonra çevreni affetmekle başlamalısın işe ..Çünkü affetmek zihinsel özgürlüğün birinci kuralı.
Kendini sevmek ve affedici olmakta ısrarcı olduğumuzda zorlanmaması gereken kapıları çalmayı bırakıyoruz önce, sükûnetle aldığımız derin nefeslerimizi vererek karışıyoruz hayatın içine..
Sükûnet umudu,umut yaşam sevincini doğuruyor bu bir gerçek ve ben bu gerçekliğe ulaşmak için sarfedilen çabada herkese hak veriyorum herkese.
Ah hayat yaşaması güzel,gülümsemesi güzel ,bir nefes kadar hayat işte!Bu nefesi harcamak için güzel bir ömür diliyorum herkese..
Kanlıca (ocak/2020)
