Şu hayatta nefes alıp verirken olmasını istediğimiz ille de oldurmaya çalıştığımız bir takım olaylar var.-mış gibi yapmak örneğin günümüzün en büyük problemi.Sosyal medya kanallarıyla daha fazla görünen olan hayatlarımızın mükemmelliği üzerine kafa yormaya ve diğerlerinin hayatını daha da yakından mercek altına almaya başlayalı uzun zaman oldu.
İster kabul edelim ister etmeyelim kendimizde olmayanı gördüğümüz zaman sinir olup, olumsuzunu gördüğümüz de ne hayatlar var diyip halimize şükrettiğimiz de oldu.Açık bir dedikodu alanı sosyal medya.Herkes tanıdık herkese açık bir kapı.
İzlenenler ve izleyenler arasında ince bir çizgi var.Bir dizi izliyormuş gibi düşünmek yirmi dört saatlerinin toplasanız iki dakikasını gördüğünüz hayatlar için kendinizi olumsuzluklara kaptırmamanız gerek.Güzel olanı almak fikir alışverişinde bulunmak bunların hepsi güzel şeyler lakin olmayanda hırslara kapılmak insanları kötülemek ,açık aramak kendine dönmenin açık işareti.
Ekranlara gömdüğümüz kafalarımızı bir an kaldırıp etrafımıza baktığımızda gerçekler yanıbaşımızda gibi duruyor yüzümüze bir takım gerçekler çarpıyor biliyorum.O kadar güzel bir dünya var ki hemen elimizin altında ona kapılmak zaman zaman kendini orada hissetmek normal bir düşünce ama anlık olarak.Bunu tüm hayatımıza empoze etmeye etmeye çalışmak ise maalesef mutsuz hayatlar senfonisi..
Oysa salt mutluluk kendi içimizde, ailemizde yanıbaşımızda.Kimsenin kıyasına ,yarışına ihtiyacı olmadan bizim ona dönmemizi bekliyor.
Diğerleri gibi olmak nasıl derler bir başkasının ayakkabısını giymek gibi; sıkabilir, bol gelebilir en güzeli kendi ayakkabılarınla yola devam etmek.
Üstelik yenisini almak giydiğini parlatmak da bizim elimizde.
Kendimize söyleyeceğimiz en güzel şey kendini bul, kendini keşfet çünkü “ben “ değerliyim, çünkü “Sen” değerlisin.