Diyor ki şair;
Gizli bahçenizde
açan çiçekler vardı,
gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
yahut vakit olmadı…(behçet necatigil)
Birine söyleyemediğimiz sevgi cümleleri, atamadığımız kahkahalar ,yürüyemediğimiz yollar ,izleyemediğimiz filmlerde kalmasın aklımız.
Kalır çünkü! Sevdiğini söyleyecek kişi kalmadığında kelimeler boğazında düğüm kalır, gülünecek şey geçip gittiğinde elinde hüzün kalır ..
Kibir mi , düşüncesizlik mi, zaman yaratmamak belki bilmiyorum hepimizin ertelediği bir hayat bu..Az sonra ararım ,yarın yanına giderim diye diye sesini duymadığımız ne çok kişi var hayatımızda bir düşünün.
Hepimiz haklıyız ,o muhteşem hayatlarımızda o denli yoğun o denli bir beş dakikamız yok birbirimize ayıracak öyle mi?
Gün 24 saat ! Ve beş dakika iyi bir dost sesi duymak için ideal süre..Kandırmayalım birbirimizi.
Hayat dediğin şey yarım yamalak yaşanacak bir ömür değil olmamalı..Gönlüm yarenine , sesim türküsüne ,gözlerim en güzel dizeye doymalı..
Kalbinin derinliklerinde gizli tutulan sevdaları okuyarak büyümüş neslin çocukları olarak, ertelememek üzerine izlediğimiz onlarca Türk Filmlerinden bunları öğrendik biz.
Her anlamda dijitalleşiyoruz bu doğru hadi hep birlikte yeni düzene ayak uyduralım ama kalplerimizin mekanikleşmesine engel olalım..
Bir tek o kaldı çünkü..
Sabahları bir günaydın demeyi çok görmeden birbirimize, karşımızdakiyle konuşurken telefona değil gözlerinin içine bakmayı unutmadan ,unuttuğumuz bir dinleme alışkanlığı var onu yeniden hatırlayarak devam edelim hayatımıza..
Hayat bir yol..uzun, güzel, meşakkatli..Belirsiz üstelik.Bir sonraki adımı öngöremezken ,henüz vakit varken sıkıca tutunmalı, ertelemeden yaşamalı..Söylemediklerimiz içimize dert, kalbimize pranga olmamalı.
Geç kalmadan yaşa hayatı .
Söylenecek sözler, kaldırılacak kadehler, eşlik edilecek müzeyyen tükenmeden..