Ne olmak istediğimle değil yalnızca kadın olmamla ilgileniliyor!Kadın olmanın üzerimizde yarattığı sinir bozucu bir baskı var ve bunu kadın kadına da çok yapıyoruz.
Kadın ayakları üzerinde durmalı mutlaka bir işte çalışmalı, kolunda altın bileziği olmalı..Sahalara çıkmalı ,çalışmalı üretmeli aynı zamanda çocuklarına bakmalı, mutfakta iyi yemek yapmalı ,ev tertemiz olmalı bunun yanısıra işe gitmeli çalışmalı tırnaklarıyla kazımalı bu hayatı..
Mühendis ,doktor,ceo,taksi şoförü her yerde görmeli iş hayatına kazandırmalıyız.
Evde olanları unutmalıyız ama..öyle mi?
Bir kadın çalışmayı tercih etmeyip evde çocuklarıyla ilgilenmeyi seçtiğinde “oo sen de iyice ev hanımına bağladın” diye üzmeliyiz, üstün görmeliyiz kendimizi bir kadın olarak hem de..
Erkeklerin kadınlara uyguladığı şiddetin bu denli farkındayız peki kadının kadına yaptığı bu psikolojik şiddete; bu farkındalığı kim kazandıracak?
Normal doğum yapanı sezeryan tercih edene ,erkek annesi kız annesine ,anne olanı olamayana ya da olmak istemeyene ,kurumsal hayatta olanı ev kadınına ,bakımlısı bakımını biraz düşük gördüğüne bu imalı bakışlar tatlım sen de çalışsan hayata karışsan önerileriyle söz de iyi olanlar ahh kadınlar yapmayın bunu birbirinize..
Kadın olmanın üzerine yüklediğiniz bu sıfatlardan sorumluluklardan yorulmadınız mı?
Birbirimize destek olmak varken en ufak bir başarı gördüğümüzde eleştirel tavrımızla üzerine gitmeye, kendimizin hayata atılmak için göze alıp atamadığı adımları bir başkası attığında verdiğimiz tepkilerimizle destek değil köstek oluyoruz..
Sadece insan olarak değerlendirilmek yerine hep bir yerlere tutundurulmaya çalışılan bir durum oldu kadınlık.
Bunu birbirimizin gözlerinin içine baka baka yaptık üstelik.
Mini eteğine tutulduk giymeyi tercih etmeyenler olarak ,örtüsüne takıldık aynı ortamda kalmayı kaldıramayacak kadar.. İşine, mesleğine, tercihlerine ,anneliğine kadar biz de çok eleştirdik birbirimizi destek olmalıyken yan yana yürümeliyken farklı yönlere kapıldık.
Bir kadın olarak iş hayatında ,okul hayatında ev hayatında yaşadıklarımız bu denli zorken, sırtımıza sürekli yükler yüklenirken ,takılan sıfatlar, zorunlu kılınan kariyerler çevrelemişken dört bir yanımızı; bir olmalı , biz olmalı ,birbirimizin sesi olmalıyız.
Bütün kadınların gönül kırıklıklarına karışan gözyaşları aynı..
Biraz da biz acıtmayalım birbirimizi..