Bir şeyler oldu..Böyle boğaz yanması gibi bir şey..Eskiden olsa geçer dersin bir nane limona bakar işin ama sorumlu olduğun insanlar var devir başka öksürmeye korkuyor insan..
Gittim testi verdim..Öyle bir garip durum var ki dünya salgından kırılıyor insan bana gelmez diyor..test sonucumu işte bu düşüncelerle bekledim..Saçımı düzleştirdim ojelerimi sürdüm bekledim..
Pozitif..ilk şok şimdi ne olacak hangi semptomlar gösterilecek ben hangi senaryoyu yaşayacağım?O kadar benzer ama bir o kadar da farklı seyrediyor ki bu hastalık inanın anlam vermek mümkün değil..
Bu süreçte çevremde covid-19 a yakalananların sayısı inanılmaz arttı.O sırada hepimiz deneyimlerimizi paylaştığımız için cidden herkeste farklı seyrettiğini yakınen gözlemledik.
Normalde benim kronikleşmiş bir öksürüğüm var ,migrenim var belim de fıtık var her daim tutulur ve eklem ağrısı genel olarak yaşadığım bir problemdir.Kendimde bu belirtileri görüp teste gitmem olası değil..Ama insan bir şekilde şüpheleniyor işte.
Benden bir gün sonra eşimin de pozitif çıkması ikimizde de öksürük dışında bir şey olmaması bizim iyi senaryomuz.
Çok dikkat ettiğimiz halde maske ,mesafe,hijyen bu günlere geldik.Corona’nın seneidevriyesinde yakalanmamız olasıydı bu nereden kapıldı sorgulamalarını gereksiz görüyorum ve asla peşine düşmüyorum.
Her yerden olabilir..Sürecin bir yılını devirdik ve inanın ayakta kalmak için birilerini görmek ,kendin için bir şeyler yapma gereksinimini hissetmek kadar doğal bir şey olamaz.Çünkü makine değiliz maksimum bu kadar makineleşebiliriz.Birini hesapsızca eleştirerek,sorgulayarak..
O günden sonra ilaç süreçleri vitamin süreçleri gerekli bilgilendirmelerin yapılması belli bir düzen var bu şekilde geçiyor.Kendimizi iyi hissettik biz dediğim gibi belki en hafif atlatanlardan olduk ama psikoloji kısmı ve hastalığın 5. Günü..
Sabah uyandığımda bir öksürük krizi üzerine devasa bir halsizlikle en büyük korkumu yaşadığım gün..öksürüğü zencefil, zerdeçal ,bal üçlüsüyle ciddi anlamda hallettik..Ruhumun ve bedenin yorgunluğunu nasıl hallederiz bilmem..
Temizlenecek evin de derdine düşüyor insan ,yapılacak yemeğinde ..çünkü beslenmek önemli.Bir de çocuklar var yemek yemeli,oyun oynamalı.Belki bu süreçte tv açıp ekranla bırakabilirdim ama gücümün yettiği yere kadar kendimi zorlayabilirim.
Bu öyle bir hastalıkki ne anneniz gelebilir ne babanız kimse yardım edemez..Buna rağmen çocuklarımı alıp bakmayı teklif eden yüce gönüllü arkadaşlarım ,kuzenlerim oldu..Sanırım en çok duygulandığım ve kendimi yalnız hissetmediğim zaman dilimi buydu..
Bu korunma işinin içine girdiğiniz de burnunuzu dışarı çıkarmamanız gerek bunu anladım ama yapılası mı bilemedim.
Rehavete kapılmayın diyor uzmanlar nedir bu rehavet..Kimdir yenir mi içilir mi bir yaraya merhem olur mu?
Tüm bu süreci anlatırken en önemli şey psikoloji..Beni bu gerginlikten kurtaran kızların bir gülümsemesi, okuduğumuz kitaplar, eşimin çabası🤍
Kötü senaryoları düşünmeyin, kendinize bedeninize iyi gelecek beslenme öğünlerini tercih edin, süreci konuşmak istemiyorsanız kimseye söylemeyin..
Şimdi hastanelerin doluluk oranını ,nefes alamayan hastaları ,bir yıldır okula gidemeyen çocukları düşünüyorum sonra kimseye zararımız dokunmasın diye hemen gidip test vermemi ,diğer yandan kongreleri görüyorum maskesiz otobüste neyin sevincini yaşadığını anlayamadığımız teyzeleri ,her gün sosyal medyada maske mesafe uyarıları mesajı atan bir sağlık bakanı ve kongrelere tebrik eden bir sağlık bakanı aynı kişi mi diyor insan bilemiyorum aklı olanın düşünebileceği şeyler bunlar.
Toplum sağlığı için kapatılan restoranlarla tıka basa dolu kongreler arasında sıkışmış bir insanoğlu olduk. Biz yine de maske, mesafe ve hijyenle kaldığımız yerden devam..Haydi bakalım